کمیته تخصصی هوا

به دلیل تمرکز جمعیت در مناطق بزرگ شهری در کشورهای در حال توسعه، این شهرها دارای بیشترین مصرف انرژی به منظور استفاده در بخش حمل و نقل، استفاده‌های تجاری، فعالیت‌های صنعتی، و فرآیندهای گرمایشی و سرمایشی می‌باشند. آلاینده‌های ناشی از چشمه‌های گوناگون ذرات معلق جوی به ویژه آلاینده‌های بشرساخته به طور مستقیم به میزان مصرف انرژی و سوخت در منطقه مورد مطالعه بستگی دارد. از بین تمامی آلاینده‌های هوا، چند مورد از جمله دی‌اکسید گوگرد (SO2)، اکسیدهای نیتروژن (NOx)، مونوکسید کربن (CO)، و ازن (O3) به عنوان آلاینده‌های معیار جوی به دلیل اثرات مخربی که بر محیط‌زیست و همچنین پدیده گرمایش جهانی هوا دارند، از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند.

منابع گسیل آلاینده‌ها به جو در آلودگی هوا نقش کلیدی ایفا می‌کنند. از نظر ویژگی‌های فیزیکی و شیمیایی، آلاینده‌ها به چند دسته مشخص شامل منابع گازی معیار، منابع گازی سمی، و منابع ذره‌ای تقسیم می‌شوند. منابع گازی معیار شامل آلاینده‌هایی نظیر دی‌اکسید کربن (CO)، اکسیدهای نیتروژن (NOx)، مواد فرار آلی (VOC) می‌شود. ذرات معلق جوی شامل آمونیاک (NH3)، دی‌اکسید گوگرد (SO2)، ذرات معلق جوی (PM) با قطر کمتر از ۲٫۵ میکرون (PM2.5)، و ذرات معلق جوی با قطر کمتر از ۱۰ میکرون (PM10) می‌شود. آلاینده‌های سمی شامل ترکیبات سیانید، ترکیبات فلزی مانند ترکیبات حاوی فلزات کروم، کادمیوم، منگنز و سایر فلزات است. مدل‌سازی آلاینده‌های سمی در هنگام رخداد اتفاقات غیرمترقبه مانند وقوع انفجار در تاسیسات هسته‌ای و شیمیایی از اهمیت بالایی برخوردار می‌شود. بنابراین در اختیار بودن منابع آلاینده‌های سمی برای پیشگیری از وقوع بحران‌ها و حوادث بشرساخته بسیار ضروری می‌باشد.